Sucre en La Paz
3 februari 2016 - La Paz, Bolivia
Halloooo!
Lang weer niet geüpdate hier, maar dat heeft een reden. Meerdere redenen, eigenlijk.
We zijn uiteindelijk 9 nachten in Sucre gebleven, en we hebben de 29ste uitgecheckt uit het hostel. We hebben echt ontzettend weinig gedaan in Sucre, dus ik zal jullie niet vervelen met dagverslagen. Het komt erop neer dat we het heel rustig aan hebben gedaan, super leuke mensen hebben ontmoet, erg lekker hebben gegeten, een paar keer goed zijn uitgegaan, heel lang hebben gepraat met Emma en Rebecca uit Buenos Aires in een café met een Nederlandse eigenaar waar ze speculaas verkochten, een nieuw kaartspel hebben geleerd, een paar voetbalwedstrijden hebben gekeken met Engelse mensen die niet blij waren toen Man United eindelijk een keertje won, een paar keer zijn bekogeld door kindjes met waterballonnen maar ze ook goed hebben weten te ontwijken, en nogmaals, heeeeel veel super leuke mensen ontmoet.
Vrijdag de 29ste zaten we in de nachtbus naar La Paz, waar we zaterdagochtend werden ontvangen door onze couchsurfing host Ben. Ben werkte met toerisme dus hij wist ons heel veel te vertellen over zowel La Paz als de rest van Bolivia. Hij was super behulpzaam en had een mooi appartement bij El Alto, wat net iets hoger ligt dan La Paz. Van daar hadden we een heel mooi uitzicht over de stad, zeker 's avonds met alle lichtjes aan. We hebben zaterdag vrij rustig aan gedaan, want nachtbussen zijn toch niet het chillste ding ter wereld. In de avond zijn we uit eten gegaan en hebben we Boliviaanse specialiteiten gegeten met Ben. Daarna gingen we nog even wat drinken bij een café, waar we erachter kwamen dat de halve menukaart in het Nederlands was. Het had kennelijk een Nederlandse eigenaar, en je kon er echt dingen als bitterballen, wentelteefjes en uitsmijters bestellen (daar zijn we dus de volgende dag gaan lunchen :p). Het komt om de een of andere reden veel voor hier in Bolivia dat cafés Nederlandse eigenaars hebben, in Sucre was het ook al op meerdere plekken het geval en hier dus weer. Erg apart, ik weet niet precies wat al die Nederlanders hier te zoeken hebben.
In ieder geval, zondag zijn we een heel eind met de Teleferico gegaan. Dat is een soort kabelbaan/skilift achtig ding wat over de stad heen gaat. Er zijn nogal veel hoogteverschillen in La Paz dus dan is dat best handig voor de lokale bevolking. En wij konden even mooi de stad van boven zien :) Daarna hebben we bij Ben films zitten kijken, want het ging regenen.
Maandag moesten we helaas weg bij Ben, want hij had een drukke werkweek voor de boeg. We zijn naar een hostel gegaan, Loki heet het. Het is een van de grootste party hostels in La Paz. Daar zit het hier helemaal vol mee. In Sucre, toen we met mensen praatten die al in La Paz waren geweest en we vroegen hoe het was kregen we vaak iets als: "Yeah, I was there for about 5 nights, I stayed in Loki/Wild Rover. I didn't see much of the city though, I kind of just got drunk every night and stayed asleep throughout the day, hahahaha." Oké dan. Wij besloten maar gewoon even te kijken hoe het was, want alles wat er acceptabel uitzag qua budget en hygiëne waren de party hostels, dus hebben we maar gewoon drie nachten geboekt. We hebben die dag verder niet heel veel gedaan, gewoon wat rondgelopen en met mensen van het hostel gechilld. We zijn echter wel op tijd naar bed gegaan, waaaaaaaaaant.............
DEATH ROAD!
Dinsdag moesten Daphne en ik om half 8 klaarstaan bij het ontmoetingspunt van 'Barracuda', de tour agency waarmee we die dag gingen mountainbiken over 'The World's Most Dangerous Road'. Het was echt bizar cool en eng. We deden eerst een uurtje over asfaltweg om in te komen (sommige mensen konden niet zo goed fietsen) en toen kwamen we op de echte Death Road. Het was echt ongelooflijk. Aan de linkerkant heb je een ravijn naast je van honderden meters diep, en het is niet een soort berg die een beetje afloopt langzaam, het is een soort klif waar je overheen fietst. Je gaat bergafwaarts, dus je hoeft voor het grootste deel praktisch niks te doen behalve remmen. Er waren twee tour guides bij, eentje fietste steeds vooraan en eentje achteraan, en om de zoveel meter/kilometer wachtten we even met zijn allen zodat ze wat konden vertellen over het volgende stuk en waar we op moesten letten enzo. Het ging allemaal heel goed, ik heb het overleefd met als bewijs een gratis t-shirt. Ik ben wel een keer echt hard gevallen, een beetje aan het begin ook, gewoon omdat ik dom aan het doen was verder. In ieder geval viel ik best goed hard op wat losse stenen over mijn stuur heen en alles (ja, ik remde te hard met mijn voorwiel enzo, ging een soort van over de kop... Ik had een helm op hoor). Ik heb het wel gewoon afgemaakt natuurlijk, er reed een bus achteraan waar je in kon gaan zitten als je het niet naar je zin had maar dat soort dingen ga ik natuurlijk niet doen. Met een zeer pijnlijke pols, een groeiende blauwe plek op mijn been, en een schouder die pijn deed als ik mijn arm te ver ophief heb ik gewoon het hele ding uitgefietst en het was geweldig! Echt een van de coolste dingen die ik ooit gedaan heb. Na de lange weg naar beneden (je begint op ongeveer 4700 meter hoogte in intense kou en eindigt op 1200 meter in de jungle waar het lekker warm is), kregen we wat te eten en koud bier, die beide zeer welkom waren. Daarna gingen we met de bus terug naar La Paz over de nieuwe weg die gewoon geasfalteerd is en een vangrail ernaast heeft. In de bus hebben we met onze gezellige groep en de leuke tour guides nog wat rumcola gedronken. Het was kortom allemaal super gezellig en het was een zeer zeer zeer geslaagde dag. Ik was op sommige stukken ook echt wel bang, want als je valt ben je ook gewoon echt dood. Maar ja, als je gewoon niet te snel gaat ofzo en geen domme dingen doet is het heel goed te doen. In het hostel hebben we wat gegeten samen met Nina en toen ging Daphne uit met mensen van de Death Road en hebben Nina en ik bij het hostel heel mooie karaoke liedjes gezongen. Was erg gezellig. Ik was wel moe dus ben niet te laat naar bed gegaan.
Vanochtend hebben we gechilld met de zes Chilenen in onze kamer in het hostel, en omdat ze allemaal medicijnen hadden gestudeerd vroeg ik of ze even naar mijn pols wilden kijken, en ze zeiden dat het gekneusd was. Dat is dus wel minder, ik kan hem ook gewoon echt niet ver buigen, maar ja zal wel weer overgaan. Daphne was nogal katerig vandaag dus ik ben met Nina met een andere Teleferico lijn gegaan en we zijn naar de begraafplaats geweest. Daarna was Daphne weer iets beter en toen zijn we met zijn drieën nog naar een museum geweest. Was dus nog een vrij productieve dag. En Nina en ik hebben super lekkere pizza gegeten, was echt even genieten na alle zielige pizza die ze hier voor de rest maken. We blijven nog een paar dagen hier in La Paz en daarna gaan we een beetje richting Peru :)
Groetjes!!!
Lang weer niet geüpdate hier, maar dat heeft een reden. Meerdere redenen, eigenlijk.
We zijn uiteindelijk 9 nachten in Sucre gebleven, en we hebben de 29ste uitgecheckt uit het hostel. We hebben echt ontzettend weinig gedaan in Sucre, dus ik zal jullie niet vervelen met dagverslagen. Het komt erop neer dat we het heel rustig aan hebben gedaan, super leuke mensen hebben ontmoet, erg lekker hebben gegeten, een paar keer goed zijn uitgegaan, heel lang hebben gepraat met Emma en Rebecca uit Buenos Aires in een café met een Nederlandse eigenaar waar ze speculaas verkochten, een nieuw kaartspel hebben geleerd, een paar voetbalwedstrijden hebben gekeken met Engelse mensen die niet blij waren toen Man United eindelijk een keertje won, een paar keer zijn bekogeld door kindjes met waterballonnen maar ze ook goed hebben weten te ontwijken, en nogmaals, heeeeel veel super leuke mensen ontmoet.
Vrijdag de 29ste zaten we in de nachtbus naar La Paz, waar we zaterdagochtend werden ontvangen door onze couchsurfing host Ben. Ben werkte met toerisme dus hij wist ons heel veel te vertellen over zowel La Paz als de rest van Bolivia. Hij was super behulpzaam en had een mooi appartement bij El Alto, wat net iets hoger ligt dan La Paz. Van daar hadden we een heel mooi uitzicht over de stad, zeker 's avonds met alle lichtjes aan. We hebben zaterdag vrij rustig aan gedaan, want nachtbussen zijn toch niet het chillste ding ter wereld. In de avond zijn we uit eten gegaan en hebben we Boliviaanse specialiteiten gegeten met Ben. Daarna gingen we nog even wat drinken bij een café, waar we erachter kwamen dat de halve menukaart in het Nederlands was. Het had kennelijk een Nederlandse eigenaar, en je kon er echt dingen als bitterballen, wentelteefjes en uitsmijters bestellen (daar zijn we dus de volgende dag gaan lunchen :p). Het komt om de een of andere reden veel voor hier in Bolivia dat cafés Nederlandse eigenaars hebben, in Sucre was het ook al op meerdere plekken het geval en hier dus weer. Erg apart, ik weet niet precies wat al die Nederlanders hier te zoeken hebben.
In ieder geval, zondag zijn we een heel eind met de Teleferico gegaan. Dat is een soort kabelbaan/skilift achtig ding wat over de stad heen gaat. Er zijn nogal veel hoogteverschillen in La Paz dus dan is dat best handig voor de lokale bevolking. En wij konden even mooi de stad van boven zien :) Daarna hebben we bij Ben films zitten kijken, want het ging regenen.
Maandag moesten we helaas weg bij Ben, want hij had een drukke werkweek voor de boeg. We zijn naar een hostel gegaan, Loki heet het. Het is een van de grootste party hostels in La Paz. Daar zit het hier helemaal vol mee. In Sucre, toen we met mensen praatten die al in La Paz waren geweest en we vroegen hoe het was kregen we vaak iets als: "Yeah, I was there for about 5 nights, I stayed in Loki/Wild Rover. I didn't see much of the city though, I kind of just got drunk every night and stayed asleep throughout the day, hahahaha." Oké dan. Wij besloten maar gewoon even te kijken hoe het was, want alles wat er acceptabel uitzag qua budget en hygiëne waren de party hostels, dus hebben we maar gewoon drie nachten geboekt. We hebben die dag verder niet heel veel gedaan, gewoon wat rondgelopen en met mensen van het hostel gechilld. We zijn echter wel op tijd naar bed gegaan, waaaaaaaaaant.............
DEATH ROAD!
Dinsdag moesten Daphne en ik om half 8 klaarstaan bij het ontmoetingspunt van 'Barracuda', de tour agency waarmee we die dag gingen mountainbiken over 'The World's Most Dangerous Road'. Het was echt bizar cool en eng. We deden eerst een uurtje over asfaltweg om in te komen (sommige mensen konden niet zo goed fietsen) en toen kwamen we op de echte Death Road. Het was echt ongelooflijk. Aan de linkerkant heb je een ravijn naast je van honderden meters diep, en het is niet een soort berg die een beetje afloopt langzaam, het is een soort klif waar je overheen fietst. Je gaat bergafwaarts, dus je hoeft voor het grootste deel praktisch niks te doen behalve remmen. Er waren twee tour guides bij, eentje fietste steeds vooraan en eentje achteraan, en om de zoveel meter/kilometer wachtten we even met zijn allen zodat ze wat konden vertellen over het volgende stuk en waar we op moesten letten enzo. Het ging allemaal heel goed, ik heb het overleefd met als bewijs een gratis t-shirt. Ik ben wel een keer echt hard gevallen, een beetje aan het begin ook, gewoon omdat ik dom aan het doen was verder. In ieder geval viel ik best goed hard op wat losse stenen over mijn stuur heen en alles (ja, ik remde te hard met mijn voorwiel enzo, ging een soort van over de kop... Ik had een helm op hoor). Ik heb het wel gewoon afgemaakt natuurlijk, er reed een bus achteraan waar je in kon gaan zitten als je het niet naar je zin had maar dat soort dingen ga ik natuurlijk niet doen. Met een zeer pijnlijke pols, een groeiende blauwe plek op mijn been, en een schouder die pijn deed als ik mijn arm te ver ophief heb ik gewoon het hele ding uitgefietst en het was geweldig! Echt een van de coolste dingen die ik ooit gedaan heb. Na de lange weg naar beneden (je begint op ongeveer 4700 meter hoogte in intense kou en eindigt op 1200 meter in de jungle waar het lekker warm is), kregen we wat te eten en koud bier, die beide zeer welkom waren. Daarna gingen we met de bus terug naar La Paz over de nieuwe weg die gewoon geasfalteerd is en een vangrail ernaast heeft. In de bus hebben we met onze gezellige groep en de leuke tour guides nog wat rumcola gedronken. Het was kortom allemaal super gezellig en het was een zeer zeer zeer geslaagde dag. Ik was op sommige stukken ook echt wel bang, want als je valt ben je ook gewoon echt dood. Maar ja, als je gewoon niet te snel gaat ofzo en geen domme dingen doet is het heel goed te doen. In het hostel hebben we wat gegeten samen met Nina en toen ging Daphne uit met mensen van de Death Road en hebben Nina en ik bij het hostel heel mooie karaoke liedjes gezongen. Was erg gezellig. Ik was wel moe dus ben niet te laat naar bed gegaan.
Vanochtend hebben we gechilld met de zes Chilenen in onze kamer in het hostel, en omdat ze allemaal medicijnen hadden gestudeerd vroeg ik of ze even naar mijn pols wilden kijken, en ze zeiden dat het gekneusd was. Dat is dus wel minder, ik kan hem ook gewoon echt niet ver buigen, maar ja zal wel weer overgaan. Daphne was nogal katerig vandaag dus ik ben met Nina met een andere Teleferico lijn gegaan en we zijn naar de begraafplaats geweest. Daarna was Daphne weer iets beter en toen zijn we met zijn drieën nog naar een museum geweest. Was dus nog een vrij productieve dag. En Nina en ik hebben super lekkere pizza gegeten, was echt even genieten na alle zielige pizza die ze hier voor de rest maken. We blijven nog een paar dagen hier in La Paz en daarna gaan we een beetje richting Peru :)
Groetjes!!!
En veel plezier nog met het feesten in La Paz. (Ik wist niet dat er zoiets als party hostels bestaan en ik begrijp van Nina dat Feyenoord zelfs op de tv was (niet zo'n feest overigens)) Ik kijk al uit naar jullie berichten uit Peru!
Liefs,
Patricia
Weer een leuk verhaal, op naar Peru!!
Groetjes
Ton