Salkantay Trek en NINA <3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3

Dus donderdag na het publiceren van de laatste (zeer emotionele) blogpost hebben we niet veel meer gedaan. Ik heb mijn spullen ingepakt voor de trek en Daphne had bardienst. Nina en ik zijn vroeg naar bed gegaan, want we werden vroeg opgehaald, ik om 4:30 uur de volgende ochtend en Nina om 7:30 uur, maar ze was speciaal eerder opgestaan om mij uit te zwaaien echt super lief! Na een afscheid, waar misschien wel maar misschien ook niet een traantje werd weggepinkt, vertrok ik. Het busje stond al klaar en ik was de laatste van de groep die werd opgehaald. 'De groep' bestond uit 2 Belgen, 2 Sloveense meisjes, 2 Duitse meisjes, en 4 Amerikanen die in tweetallen waren gekomen. Ik was de enige die alleen was, echt zielig haha. En er was natuurlijk onze tour guide, Nico. We reden eerst naar een dorpje in de buurt waar we gingen ontbijten bij een restaurant. Daarna reden we nog iets verder en toen begon het lopen. Het eerste deel was afwisselend steil omhoog en gewoon vlak, en het laatste stuk wat we moesten lopen, ongeveer twee uurtjes tot de lunch, was helemaal vlak. Easy dus. Onderweg heb ik gezellig kennis gemaakt met de rest van de groep en goede gesprekken gevoerd met de Duitse meisjes. Iedereen was super aardig. Rond 1 uur kwamen we aan bij onze kampeerplek, waar we eerst gingen lunchen. In de middag hadden we de optie om naar een meertje te gaan, heel dichtbij de kampeerplek maar wel een eind omhoog. Ik was best moe, maar ben toch gegaan want ik vond niet dat ik nou dingen moest gaan missen omdat ik geen zin had om nog te lopen. Het was een zware tocht, niet iedereen ging mee, maar toen we er waren was het ook wel echt heel mooi. Het lag wat lager dan de heuvels eromheen, in een soort kraterachtig ding, althans daar leek het op. En erboven lag een gletsjer dus dat was ook wel cool. Maar het meertje waar ik met Daphne heen was gelopen in El Chalten was mooier :) Na onze gezellige wandeling kregen we thee en popcorn, en een uurtje later werd het avondeten geserveerd. Het eten was allemaal super lekker, er waren gewoon koks mee en alles werd vers gemaakt. Dat soort dingen zijn wel fijn als je zo'n eind hebt gelopen.

De volgende dag was superzwaar. Het regende de hele tijd, en voor de lunch gingen we door de Salkantay pass. Die lag op een hoogte van 4650m, en we moesten er nog 700m voor klimmen over een afstand van 7km. Daarna moesten we alleen maar bergafwaarts, wat ook niet echt heel chill was. Toen gingen we lunchen, en daarna verder. Nogmaals: het regende de HELE tijd. Ik had een goedkope regenponcho gekocht vlak voordat we weggingen en dat was maar goed ook. De hele weg na de lunch was ook bergafwaarts, dus ik heb flink doorgestapt en kwam tegelijk met Keith en Scott, twee van de Amerikanen, als eerste aan bij het kamp die dag. De kampen waren overigens ook wel chill, ze waren allemaal in overdekte ruimtes dus 's nachts hadden we in elk geval weinig last van de regen.

Zondag liepen we ook alleen maar tot de lunch. Het was een leuk pad, we zaten al een stuk lager dus het was niet koud meer en we liepen door de jungle, af en toe omhoog en dan weer omlaag. We moesten wel een paar rivieren oversteken, en mijn schoenen waren aardig waterdicht, maar helaas niet als je misstapt en IN de rivier gaat staan. Gelukkig had ik droge sokken bij me, dus het was allemaal geen ramp. 's Middags na de lunch hadden we de optie om naar hot springs te gaan, maar daar had ik helemaal geen zin in dus ik bleef alleen achter in het kamp. Het was in een dorpje en ik kon warm douchen, wat echt fijn was, en heb de rest van de middag gewoon een beetje gechilld. 's Avonds was er een feestje, om te vieren dat we het tot zover hadden gehaald. Het was heel gezellig, we hadden echt een leuke groep.

Dag 4. We hadden 's ochtends een keuze: ziplinen en daarna met een busje naar de lunchplek, met een busje naar de lunchplek en niet ziplinen, of 3 uur lopen. Iedereen ging ziplinen dus ik besloot maar gezellig mee te doen. Niet mijn ding. Was wel lachen verder, maar ik met mijn lichte hoogtevrees zou het niet nog een keer doen. De lunchplek was een restaurant in Hidroelectrica, en van daaruit hebben we 's middags gelopen naar Aguas Calientes, waar we de nacht in een hostel zouden doorbrengen. De wandeling was langs het treinspoor, en af en toe kwam die langs. Ze hadden gezegd dat het 3 uur zou duren, maar ik had er helemaal geen zin meer in en was voor iedereen uit gelopen, waardoor ik in Aguas Calientes een uur op ze moest wachten. Toen ze er eindelijk waren, gingen we naar het hostel waar ik een kamer deelde met Keith en Scott. De wifi was er teleurstellend slecht, en douche was niet warm. Scott was ook al zijn waardevolle spullen ergens vergeten, echt idioot, dus zij twee hebben er de hele middag naar gezocht en het op miraculeuze wijze nog teruggekregen ook. In ieder geval, ik was blij dat ik de dag ervoor al een warme douche had gehad, want het was ook geen heel koud water maar ik heb er niet lang onder gestaan. 's Avonds gingen we eten bij een restaurant, was best lekker. Daarna zijn we teruggegaan naar het hostel, want de volgende dag hadden we met de groep afgesproken om om 4:20 voor het hostel te meeten.

Want die dag gingen we naaaaaaaaar...... MACHU PICCHU! En we gingen met de trap, die om 5 uur openging. We wilden er als een van de eerste zijn, dus we waren al om 4:30 bij de trappen. De trappen waren een grote hel. Het regende hard, en het waren steile trappen, met hoge treden, waar geen einde aan leek te komen. Maar het was het allemaal 100% waard, want om na die klim voet te zetten in Machu Picchu, de stad waar je al je hele leven foto's van ziet en die zo beroemd is, is echt een geweldig gevoel. Je kon trouwens ook met de bus naar boven, maar ik wilde liever de Inca weg nemen :) De stad was echt heel mooi en indrukwekkend, en nogmaals, het was geweldig om er echt te zijn. We kregen eerst een tour van onze tour guide, en daarna hadden we vrije tijd. Ik had eerst nog even met de Amerikanen rondgelopen en toen een paar uur alleen. Het weer was opgeklaard en het was heel leuk. Rond 1 uur (we waren er dus al vanaf 6 uur 's ochtends) hebben we de bus terug naar beneden genomen, want we hadden geen zin meer om te lopen. Ik heb die middag doorgebracht met de Amerikanen op een marktje waar zij van alles hebben gekocht en waar ik af en toe de tussenstand van Arsenal - Barcelona ging checken. Was wel lachen weer. Om 17:20 uur gingen twee van de Amerikanen al weg, en bleef ik achter met Keith en Scott. We hebben een beetje koffie gedronken, avondeten gehaald, en niks gedaan totdat onze trein vertrok om 21:50 uur. Ik viel echt 5 minuten nadat ik was gaan zitten in slaap, want ik was echt helemaal kapot. Na de trein moesten we ook nog met een busje voor anderhalf uur, dus ik was uiteindelijk pas om iets van 02:00 uur in Cusco. Na ingecheckt te hebben bij hetzelfde hostel (weer met Daphne chillen, yesssss), ben ik gelijk gaan slapen want ik was dus echt moe.

Alles bij elkaar was Salkantay niet zo zwaar als ik had verwacht, maar alsnog wel uitdagend, het was allemaal in een supermooie omgeving voor zover ik kon zien (het was vaak mistig), het was gezellig met de groep en ik ben echt heel blij dat ik het gedaan heb, zeker met een einde zo mooi en indrukwekkend als Machu Picchu.

De volgende dag had ik al mijn was weggebracht, een buskaartje naar Lima gekocht, en mijn gehuurde tas teruggegeven aan het reisbureau, allemaal lang voordat Daphne zich eindelijk vertoonde. Ze kwam gezellig bij me zitten in de bar en we hebben eerst superlang daar gepraat totdat we verplaatsten naar een cafe voor warme chocolademelk en taart. Die dag bestond vooral uit lullen en eten dus niet heel interessant voor jullie, maar wel heel gezellig voor ons.

Gisteren heb ik om 11 uur uitgecheckt, mijn laatste tijd doorgebracht met Daphne, en om 14:00 uur zat ik in de meest comfortabele bus tot nu toe, richting Lima. Ik zweer, er was wifi aan boord, had mijn eigen schermpje, en afgezien van het feit dat de weg echt Potosi - Sucre 2.0 was maar dan langer, was het een hele chille busreis.

Vandaag om 11 uur kwam ik aan in Lima en Nina kwam me ophalen bij het busstation, yesssss. We hebben een taxi genomen naar het hostel, want Lima is echt enorm, en toen een hele productieve dag gehad, bestaande uit lunch, frozen yoghurt, water kopen, slippers en panty's kopen, hostels regelen (1 nacht in Loki Lima, op zaterdag nog wel, fissaaaaaaaa) de buurt verkennen, vliegticket printen, en een blogpost schrijven. Vet heftig. We genieten dus goed van onze laatste tijd samen <3.

Nina's Machu Picchu avontuur is een beetje hetzelfde als mijn laatste twee dagen, behalve dat ze gewoon diehard ook naar beneden is gelopen en niet lui de bus heeft gepakt, en dat ze ook nog terug moest lopen naar Hidroelectrica langs het spoor. Echt een baaaaaaaaaaas.

Over drie dagen gaat Nina al weg maar ze landt pas op 2 maart dus niet al naar Schiphol gaan he, familie van Nina. Ze heeft een superzware vliegreis met driehonderdduizend overstappen voor de boeg. Wordt echt huilen, niet alleen om het afscheid.

Nou dat was het dan. Ciao folks. :)

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx liefdeeeeeeeeeeee