HET EINDE VAN EEN TIJDPERK

Familie, vrienden,

Met pijn in mijn hart deel ik u mede dat dit de laatste blogpost is waar we met zijn drieën aan werken en dat dit tevens de laatste dag is die wij met zijn drieën doorbrengen. Morgen zullen onze wegen zich scheiden, en zal ons reisgenootschap uiteenvallen. Daphne heeft een baan gevonden, in het hostel waar we nu verblijven. Ze mag achter de bar werken in ruil voor korting op eten en gratis verblijf. Nina gaat morgen met de bus naar Machu Picchu waar ze zaterdag aan zal komen en die avond is ze dan weer terug in Cuzco. Anderhalve dag later zal zij de bus naar Lima nemen, waarvandaan haar vlucht vertrekt op de 29ste. Ik ga morgen beginnen met de Salkantay Trek, waarvan ik terugkeer op de 23ste, laat in de avond. Dan ga ik terug naar het hostel waar we nu zijn en nog even met Daphne chillen, en zo snel mogelijk daarna ga ik ook richting Lima, want ik moet Nina natuurlijk wel uitzwaaien op het vliegveld :) En als Nina daar al een paar dagen is kan ze me een gepersonaliseerde city tour geven! 

We zullen nog even vertellen over de afgelopen dagen. Na de laatste update hebben we dus goed gebruik gemaakt van happy hour en de barbecue. We hebben een paar biertjes en piscola's gedronken en het werd een gezellige avond. LOKI LOKI LOKI, HOY HOY HOY.

Zondag was het carnaval in Cuzco, wat betekende dat er weer allemaal kinderen op straat waren met waterballonnen en -pistolen en schuimspuitbussen. We zijn naar buiten geweest omdat we hier niet van op de hoogte waren, maar we hadden het snel genoeg door toen iedereen om ons heen bekogeld werd met weet ik veel wat allemaal. We werden er een beetje moe van om zo voorzichtig te moeten zijn, dus we zijn teruggerend naar het hostel, tussendoor schuilend in winkels en restaurantjes. We zijn de rest van de dag maar niet meer naar buiten gegaan.

De volgende dag hebben we een beetje door de stad gelopen, geluncht, niet heel veel interessants. Het was op zich wel leuk om wat meer van de stad te zien, we hebben gewoon doelloos rondgelopen en Cuzco verkend. 's Avonds hebben we bij het hostel gegeten en nog een paar bijzondere drankjes gedronken. We hebben het echter niet te laat gemaakt, want de volgende dag moesten we uitchecken. 

Dat was dus dinsdag. Het uitchecken  duurde helaas nogal lang, want de uitcheck tijd was 13:00 en iedereen komt dan ook echt precies om 13:00 (wij dus ook... Erg intelligent). Toen we eindelijk klaar waren bij Loki zijn we naar een ander hostel gegaan, want we vonden het beter om naar een wat rustiger hostel te gaan als we vroeg op moesten voor Machu Picchu. Na een leuke wandeling in de zon (#lijden) konden we inchecken bij Pariwana. Pariwana is echt een goed hostel, het is netjes en de douche was echt super chill. Er is hier ook een bar, net als in Loki, maar alles is net wat rustiger en als je wilt, kun je wel slapen dus dat is fijn. In Loki was dat echt compleet onmogelijk. 

Woensdag ben ik met Nina naar een reisbureau gegaan waar we onze Machu Picchu tours hebben geboekt. Daarna hebben we met Daphne erbij koffie gedronken en taart gegeten. Toen begon het heel hard te regenen dus we zijn maar teruggegaan naar het hostel. Het was Daphnes eerste werkdag die avond dus Nina en ik gingen gezellig allemaal drankjes bij haar bestellen :) Nina en ik hebben in de tijd dat Daphne aan het werk was gereflecteerd op de reis en de plekken waar we zijn geweest, de mensen die we hebben ontmoet, en de mooie dingen die we samen hebben beleefd. Het was een mooie avond, vol blijdschap en verdriet, woede en vrede, liefde en haat. 

Nu we hier zo aan het einde van onze tijd samen zijn, realiseren we ons wat een speciale band we hebben ontwikkeld en wat voor avonturen we samen hebben doorgemaakt. We zullen deze reis en elkaar nooit vergeten, zelfs als we in een later stadium van ons leven contact hebben verloren. Als we 80 zijn en in onze schommelstoel zitten, zullen we terugdenken aan dit moment, waarin we onze laatste blogpost schrijven, en wie weet zal er een traantje gelaten worden. HAHA.

Nou dat was het dan. 

Ik blijf wel bloggen over de rest van mijn reis hoor, no worries. Er komt er ook nog wel eentje waar Nina nog bij is dus dat wordt weer een superleuk verhaal en een supergezellige blogschrijfsessie #dollepret!1!!1!1!!!één!!11!!!111!1!!!!1!!!