Rio --> Florianópolis

18 oktober 2015 - Florianópolis, Brazilië

Lieve vrienden en familie,

Woensdag na Sugar Loaf zijn we uit eten geweest met onze host, naar een plek waar ze 'all you can eat pizza' hadden. Het werkte zo dat je een bord kreeg, en de obers kwamen steeds langs met allerlei soorten pizza's, en als je het een lekkere pizza soort vond kreeg je een stuk. Best grappig, maar de pizza was niet zo geweldig. Wel gewoon goed te eten verder, en het was heel gezellig. Donderdag hebben we dus die walking tour gedaan. Het begon om 10:30 uur en we wisten dat het bij het station van Carioca was. Toen we uit de metro waren gestapt kwamen we echter tot de conclusie dat het metro station 4 verschillende uitgangen had en dat we eigenlijk dus helemaal niet wisten waar we moesten zijn. Theoretisch gezien hadden we dat best kunnen bedenken, want al die metro stations in het centrum zijn zo groot, maar we hadden daar niet over nagedacht. Gelukkig zag ik toen een groep mensen staan waarvan er een paar shirtjes aanhadden waarop stond 'Free Walking Tour', dus ik liep er even heen om de nutteloze vraag te stellen of dit de walking tour was. We hadden het gewoon gevonden, yes! De tour was best leuk, we liepen langs mooie plekken en de tour guide was een erg enthousiaste gozer. Helaas was het enigszins moeilijk om het echt heel leuk te vinden want het was warm. Niet zomaar warm. Echt heel erg 'ik wil niet meer de zon is echt ondraaglijk laat het alsjeblieft klaar zijn ik heb niet genoeg water bij me'-warm. Veel dingen hadden we toch al gezien, want we waren gewoon al best lang in Rio. Het leukste was de trap op het einde: er is zo'n trap in Rio waar allemaal tegeltjes op zitten uit bijna elk land ter wereld. Echt heel leuk. We hebben ook nog wat gegeten met de groep van de tour. Na het eten met de groep zijn we naar een cafeetje gegaan wat in het Volkskrant Magazine had gestaan. In Rio maken ze een soort smoothie achtig iets van Açaí besjes, en volgens het Volkskrant Magazine was dit specifieke plekje het enige waar ze echt verse besjes gebruiken. Het was super lekker, het had een beetje een yoghurt achtige structuur. Het cafeetje heet Tacacá do Norte, mocht je ooit in Rio zijn en het willen proberen :). 's Avonds zijn we weer uit eten geweest met onze host (wat een leven is het toch), en we bestelden een gerecht waar je met zijn vieren van kon eten. Hoe het hier werkt in restaurants is als volgt: je bestelt wat te eten, wat dan ook, maakt niet uit hoeveel gerechten voor hoeveel personen en of iedereen wel wat heeft besteld voor zichzelf enzo. Vervolgens krijgt iedereen een bord, en alles wat je besteld hebt wordt gewoon op tafel gezet. Iedereen deelt alles hier. Je wordt ook niet raar aangekeken als je om twee extra lepeltjes vraagt voor bij je ene kommetje Açaí. Om even terug te komen: dat gerecht voor vier personen was zo veel dat je er wat mij betreft wel met 6 mensen van zou kunnen eten, en dit kostte dus omgerekend €25 in totaal, zeg €7 per persoon. We waren bijna net zo veel geld kwijt aan bier als aan het eten, haha. Na het eten gingen we terug naar huis. Onze host wilde ons heel graag mee uit nemen op onze laatste avond, maar hij had de volgende dag een sollicitatiegesprek, dus hij kon niet te laat naar bed gaan. Thuis heeft hij nog wel een hele kaart van Zuid-Amerika voor ons getekend en een heleboel bezienswaardigheden aangekruist, waarvan hij er zelf ook echt veel had gedaan. Dat kaartje heb ik dus veilig in mijn tas gestopt, maar er is teveel moois te zien op dit continent om in 6 maanden te doen. We zullen dus moeten kiezen. Zwaar leven ;). Vrijdag om 12:30 uur vertrok onze bus. We waren rond half 10 allemaal klaar met douchen (we waren al om half 8 wakker, maar we starten niet heel snel op, haha). We moesten onze tickets nog uitprinten want ik had ze alleen digitaal. Beetje op het laatste moment, maar ja, living on the edge. Daarna hebben we ontbeten en ineens was het half 11 en ik wilde om 11 uur toch echt wel in de taxi zitten want we moesten om 12 uur wel uiterlijk op het busstation zijn vond ik en misschien was er wel veel verkeer onderweg daarnaartoe en we moesten nog onze spullen ophalen bij het huis. Ik voelde me een beetje zoals Monica van Friends in die aflevering waarin ze naar Londen gaan. Maar goed, we hebben het allemaal gehaald. Er was een couchsurfer in Florianópolis die ons misschien kon hosten, hij moest het er nog even over hebben met zijn huisgenoten.
De bus vertrok netjes op tijd, en zo, met een laatste blik op Cristo Redentor, reden we de stad uit (grapje hoor. We konden het monument al helemaal niet meer zien, en Rio rij je ook niet zomaar uit. Echt heftig veel verkeer). De bus was echt luxe. Het was ook een heel nieuw bedrijf dat ons reed, het bestaat pas sinds dit jaar. Lekker airco in de bus en de stoelen konden helemaal naar achter zodat je rustig kon gaan slapen. Ik heb alleen niet zo veel geslapen, zeker niet toen het licht was buiten want het uitzicht was mooi. iPod erbij, de vroegere albums van Pink Floyd weer eens aangezet, en gekeken naar het Braziliaanse landschap. We hadden een aantal stops met die bus waar we wat konden eten, zo was er om 6 uur een buffet, en zaten Nina en ik om 12 uur 's nachts ook nog chocolademousse te eten. Kan gewoon. Toen we eindelijk in Florianópolis waren aangekomen (na een tijdje ben je er ook wel gewoon klaar mee. Leuk dat landschap, maar je wilt wel weer eens bewegen na zo lang stilzitten), tweeënhalf uur te laat, hadden we eigenlijk geen plek om naartoe te gaan. We zijn maar gaan ontbijten, niet zozeer omdat we honger hadden, maar meer om de wifi die we bij dat eettentje konden gebruiken. Ik wachtte nog steeds op antwoord van die couchsurfer, maar het was 9 uur en hij sliep waarschijnlijk nog. We besloten maar de bus te nemen naar een hostel. Ik had even Marius, de vriend van mijn nicht Daniëlle, gewhatsappt. Hij zit voor 9 weken in Florianópolis in verband met werk, en hij kon ons een beetje uitleggen hoe het werkt hier op het eiland. Toen we in een hostel waren aangekomen hebben we maar gewoon drie bedden geboekt voor twee nachten, want die couchsurfer was niks meer geworden door een of andere situatie met zijn huisgenoten. Nou ja, kan ik ook wel begrijpen. 's Middags bood Marius aan om ons het plaatsje te laten zien waar dat hostel ook was (het was toevallig heel dicht bij zijn huis, echt grappig want het eiland is best groot). Hij heeft ons een beetje rondgeleid en toen hebben we nog even wat gegeten en gedronken op het strand (zie foto's) en zijn we naar een rots gelopen waarvandaan je ook een heel mooi uitzicht had (zie foto's). Hij heeft verteld dat het eiland een grote surfcultuur heeft en dat surflessen niet zo duur zijn en dat we ook wel wat met zijn surfboard mochten proberen, allemaal echt heel chill. Daar waren we erg blij mee, dus vandaag (als Daphne eens een keer wakker wordt, haha) kunnen we misschien wel even gaan surfen :) 's Avonds was er een barbecue in het hostel. We moesten wel eerst speciaal met de bus om geld op te nemen, want dat kon niet in het dorpje en we hadden echt alles uitgegeven omdat het hostel goedkoper was als je contant betaalde. Scheelde in totaal 10 reais per persoon, en die €2,50 hebben we allemaal echt hard nodig, want dat is gewoon weer drie keer met de bus ;) Na een korte verdwaling onderweg terug van het geld opnemen waren we weer bij het hostel, waar we om half 8 een gratis caipirinha konden halen. Daarna lekker van de barbecue gegeten en toen ben ik naar bed gegaan want ik was best moe. Daphne ging nog wel even wat drinken met andere mensen in het hostel, maar ik weet niet precies hoe dat afgelopen is. Zal wel leuk zijn geweest, want ze slaapt nog steeds. Vandaag gaan we dus misschien surfen en moeten we even bedenken hoe lang we hier gaan blijven en eventueel alvast een ticket boeken naar de volgende, voorlopig nog onbekende, bestemming.

Groetjes van ons!

Foto’s

4 Reacties

  1. Danielle:
    18 oktober 2015
    Heerlijk verhaal weer!Die tip van Rio ga ik onthouden! Geniet er lekker van!
  2. Siranouch:
    19 oktober 2015
    Dank je wel voor het verhaal. Erg leuk om te lezen en wat maken jullie toch een hoop mee! Heel veel plezier meiden.
  3. Ton:
    19 oktober 2015
    Geweldig verhaal!!
    Doorgaan met schrijven, het is net of ik erbij ben!
    Groetjes, Ton
  4. Terese:
    21 oktober 2015
    Jeetje lieverd je hebt ook niets aan je leven hè. Geintje hoor . Leuk dat Marius er nu ook is en jullie fijn heeft rondgeleid.
    En wat een leuke dingen maken jullie mee. Dikke kus en snel weer wat schrijven hoor.